حرفای ستاره دار*

با اینکه آخرین ماه‌های بیست و نه سالگیو دونه به دونه مثل بند بازها روی طنابی نازک تر از مو عبور میکنم، ولی یجور حسِ قلقلکیِ کودکانه دستشو حلقه کرده دوور کمر آرزوهام و نمیذاره باور کنم واسه عشقو عاشقی یکم دیره و باید دنبال راه مناسبتری برای کشف هویتِ مجهولم پیدا کنم!